یک شبکه کامپیوتری ساده از یک سوییچ با تعدادی کابل تشکیل شده، که از سوییچ به کامپیوترهای درون شبکه وصل میشوند.
روی کاغذ چنین چیدمان شبکهای کاملاً صحیح است. اما اگر بخواهید شبکهای را تنها با یک سوییچ و کابلهایی به هر سیستم ایجاد کنید، مشکلات جدی خواهید داشت.
خدمات پیاده سازی زیرساخت شبکه و یا به عبارتی خدمات پسیو شبکه کار پیچیده و بسیار سختی میباشد. در دنیای واقعی، با مشکلات فیزیکی مانند دیوارها و سقف سروکار دارید. افراد به راحتی میتوانند عامل اصلی خرابی شبکههای کامپیوتری باشند. آنها سوییچها را در آورده، روی کابلها قدم میزنند و کانکتورها را از کارتهای شبکه بیرون میکشند، مگر این که روشی داشته باشید تا جلوی خرابکاری آنها را بگیرید. با این که نوع ساده شده سوییچ و یک سری کابل برای شبکهها در دنیای واقعی کار میکند اما مسلماً خود شبکه دچار مشکلات زیادی خواهد شد.
در اینجا ما وارد مبحث طراحی شبکه و نقشه شبکه نمیشویم و فقط قصد داریم با معرفی کابل کشی ساخت یافته شروع کنیم که مجموعه استانداردهای بسیار مهمی است که در تمام دنیا برای نصب کابلهای شبکه، تلفن، تصویر و … به شکل ایمن و مناسب استفاده میشوند.
برای اطلاع از تعرفههای کابل کشی ساخت یافته با متخصصان شرکت رایکانت تماس بگیرید.
درک کابل کشی ساخت یافته
اگر میخواهید یک شبکه واقعی که به خوبی کار کند داشته باشید، به درک درستی از مفاهیم کابل کشی ساخت یافته (Structured Cabling) نیاز دارید. این استانداردها که توسط TIA/EIA تعریف میشوند (یعنی همان کسانی که چگونگی استفاده از RJ-45 در انتهای یک کابل UTP را مشخص کردند). این اطلاعات را با جزئیات بسیار برای کارشناسان کابل کشی، با در نظر گرفتن تمامی جنبههای یک شبکه کابلی فراهم آوردهاند. از نوع و جنس تجهیزات کابل کشی شبکه شروع و تا جزئیات محلی که کابل از دیوار خارج میشود (ایستگاه کاری) ختم میگردد.
یک سیستم کابل کشی ساخت یافته نه تنها برای شبکههای کامپیوتری، بلکه به عنوان مثال در شبکههای تلفنی و سیستمهای ویدئو کنفرانس نیز کاربرد دارد.
ایده کابل کشی ساخت یافته ایجاد یک ساختار کابل کشی مطمئن و ایمن برای همه تجهیزاتی است که ممکن است به ارتباط داخلی نیاز داشته باشند. مسلماً این نوع کابل کشی به همه شبکههای کامپیوتری قابل اعمال است اما میتوان آن را به ویدئو و تلفن نیز بسط داد. یعنی هر چیزی که به کابل کشی توان پایین نیاز داشته باشد.
باید سه مورد درباره کابل کشی ساختار یافته بدانید. کابل کشی با تصویر، سوییچها، کابلها و کامپیوترها شروع میشود. سپس اجزای شبکه را میبینید مانند چگونه کابل از دیوار عبور کرده و در کجا خاتمه مییابد. این بخش با جزئیاتی درباره اتصال در خارج شبکه به اتمام میرسد.
بسیاری از شبکههای امروزی دارای اجزای بیسیم نیز هستند. سوییچها، سرورها و رلههای ایستگاه کاری (Workstation) برای شبکهای سریع روی سیم تکیه دارند. اما اجزای بیسیم مناسب کاربرانی است که دائماً در حال جابهجایی میباشند و یا برای دستگاههای پرتابل مثل تلفن هوشمند.
اجرای کابل کشی شبکه
ما در اینجا فقط تئوریها را نمیگوییم. در دنیای واقعی کسانی که بیش از بقیه به استانداردهای بهبود یافته احتیاج دارند همانهایی هستند که شغل آنها نصب کابل است. در پاسخ به این نیاز، TIA/EIA استانداردهایی برای نصب کابل فراهم آورده است. گردش در دنیای سخت افزارهای ارتباطی با سادهترین نوع شبکه شروع میشود. یک سوییچ، مقداری کابل UTP و چند کامپیوتر. به عبارت دیگر یک شبکه با توپولوژی استار فیزیکی خواهیم داشت.
اول اینکه هیچ قانون فیزیکی مانع از شما نمیشود که یک سوییچ را در وسط دفتر خود وصل کرده و کابلها را روی کف اتاق به تمام کامپیوترهای شبکه خود وصل کنید. این روش کار میکند اما هنگامی که در محیطهای واقعی قرار بگیرید سریعاً دچار مشکل میشود! این مشکل بیشترین فشار را بر روی تکنسینهای شبکههای کامپیوتری وارد میکند. چرا که آنها میبایست دائماً در حال بر طرف کردن مشکلات ناشی از این نوع کابل کشی باشند.
کابلهای شبکه که در دسترس هستند و بر روی کف کشیده شده باشند منتظر کسی هستند تا به آنها گیر کرده و شبکه را خراب کنند! به غیر از تصادفات احتمالی، جابهجا کردن و گام گذاشتن روی کابل در گذر زمان باعث شده کابل خراب شده یا کانکتورهای RJ-45 از انتهای کابل خارج شوند.
دوم، حضور دیگر تجهیزات الکتریکی نزدیک به کابل میتواند تداخلهایی ایجاد کند. که باعث به هم ریختگی سیگنالهای درون سیم میشود.
سوم، این نوع چیدمان توانایی شما برای اعمال تغییر در شبکه را محدود میکند. قبل از این که بتوانید چیزی را تغییر دهید، باید ابتدا ببینید هر کابل متصل به سوییچ به کدام کامپیوتر وصل است. این واقعاً یک کابوس است!
مسلماً باید یک روش بهتر برای راه اندازی شبکه یک شرکت داشته باشد. یک نصب استاندارد و اصولی، ایمنی بهتری فراهم آورده و مانع از خراب شدن شبکه توسط جاروبرقیها، کارمندان سر به هوا، و تداخل الکتریکی میشود. این روش به سخت افزارهای بیشتری برای سازماندهی و حفاظت کابل نیاز دارد.
در آخر، شبکه نصب و راه اندازی شده جدید با اصول و استانداردهای کابل کشی ساخت یافته، انعطافپذیری زیادی برای شما فراهم میکند. همچنین به شبکه شما اجازه بزرگ شدن با توجه به نیازها را داده و هر وقت لازم باشد به راحتی میتوانید اجزای شبکه را ارتقا دهید.
کابل کشی ساخت یافته نیازمند مهارتهای سطح بالا است. هزاران مشکل منتظر پرسنل شبکه بدون تجربه است که فکر میکنند خودشان میتوانند کار کابل کشی را انجام دهند! کشیدن کابل نیازمند تجهیزات پسیو شبکه گرانقیمت، تعداد زیادی نیروی متخصص و توانایی واکنش سریع به مشکلات است.
اگر به یادگرفتن جزئیات بیشتر درباره کابل کشی ساختاریافته علاقه دارید، باید دورههای خاص برای آن را بگذرانید.
اجزای یک کابل شبکه ساخت یافته
پیاده سازی موفق یک شبکه دارای کابل کشی ساخت یافته به سه جز اصلی نیاز دارد: یک اتاق ارتباطات، کابل کشی افقی و یک ناحیه کار. تمام کابلها از کامپیوترهای منفرد به یک مکان مرکزی میروند که اتاق ارتباطات (Telecommunications Room) نام دارد. تجهیزات شبکه ای که در این اتاق قرار میگیرند مهم نیستند. مسئله مهم این است که همه کابلها به این قسمت میرسند.
تمام کابلها به صورت افقی (برای اغلب بخشها) از اتاق ارتباطات به کامپیوترها میرسند. این کابل کشی با نام کابل کشی افقی (Horizontal Cabling) شناخته میشود. یک قطعه کوچک از کابل افقی یک ران (Run) نامیده میشود. در انتهای دیگر کابل (یعنی انتهای متفاوت از اتاق ارتباطات) ناحیه کاری (Work Area) قرار دارد. این ناحیه اغلب یک دفتر یا یک مکعب است که میتواند حاوی یک یا چند کامپیوتر و تلفن باشد.
هر کدام از این سه بخش یک شبکه استار ساده – اتاق ارتباطات، کابلکشی افقی و ناحیه کاری – باید از یک سری استانداردها تبعیت کنند که برای اطمینان از این که سیستم کابل کشی مطمئن بوده و به راحتی مدیریت میشود. استانداردهای کابل کشی توسط TIA/EIA تعیین شده که به تکنسینها اجازه داده تصمیمات حساس برای تجهیزات شبکه نصب شده در اتاق ارتباطات را بگیرند و بنابراین ابتدا به سراغ کابل کشی افقی رفته و سپس به اتاق ارتباطات بازمیگردیم. کار را با ناحیه کاربری به اتمام میرسانیم.
کابل کشی ساخت یافته یک رویکرد سازمان یافته به زیر ساخت کابل کشی است، جهت مشاوره رایگان در زمینه زیرساخت شبکه، کابل کشی ساخت یافته با متخصصان شرکت خدمات شبکه رایکانت تماس بگیرید.
اجرای کابل کشی افقی
یک ران کابل کشی افقی، کابلی است که تقریباً به صورت افقی از یک ناحیه کاری به اتاق ارتباطات وصل میشود. در اغلب شبکههای کامپیوتری این یک کابل CAT6 UTP است، اما وقتی به کابلکشی ساختار یافته میرسید استانداردهای TIA/EIA تعدادی دیگر از جنبههای کابل مانند نوع سیمها، تعداد جفت سیمها و نرخ فایر را نیز مشخص میکنند.
یک قطعه کابل که از یک ناحیه کاری به یک اتاق ارتباطات وصل میشود، یک ران نامیده میشود.
هسته یکدست و هسته کلافی
همه کابلهای UTP با دو نوع ارائه میشوند: هسته یکدست و هسته کلافی.
هسته یک دست (Solid Core) از یک سیم جامد منفرد استفاده میکند. در هسته کلافی (Stranded Core)، هر سیم در حقیقت ترکیبی از سیمهای نازک است. هرکدام از این انواع کابل دارای مزایا و مشکلات خود هستند. هسته یکدست یک رسانای بهتر بوده اما سفت بوده و اگر درست استفاده نشود میشکند. هسته کلافی به خوبی هستههای یکدست رسانا نیستند اما به خوبی و بدون شکستن کار میکنند.
استاندارد TIA/EIA مشخص کرده است که کابلکشی افقی باید با کابل هسته یکدست (Solid Core) باشد. به خاطر داشته باشید این کابلی است که وارد دیوار و سقف شده و از اثرات مخرب کفشها و جاروبرقیها در امان است. سقف و دیوار به شما اجازه داده تا از مزیت رسانش بهتر این کابلها استفاده کنید بدون این که مجبور باشید نگران خرابی آنها باشید. کابلهای کلافی نیز دارای عملکرد مهمی در شبکههای دارای کابل ساخت یافته هستند اما قبل از این که به سراغ کابل UTP کلافی بروم باید چند بخش دیگر شبکه را توضیح بدهم.
تعداد جفتها
کابل کشی بر روی دیوارها و سقف یک کار زمانبر بوده و به مهارت زیادی نیاز دارد و کاری نیست که بخواهید آن را هر چند مدت تکرار کنید. به همین خاطر اغلب نصابهای کابل و کارشناسان کابل کشی و پسیو توصیه میکنند از بالاترین امتیاز CAT که میتوانید، استفاده کنید. سالها قبل میگفتند که بهتر است از UTP دو جفتی استفاده کنید اما امروز میگوییم که باید حتما از چهارجفتی استفاده نمایید. UTP چهارجفتی آنقدر معمول است که دیگر عملا پیدا کردن UTP دوجفتی کار سختی است.
برخلاف استانداردهای CAT استاندارد TIA/EIA، کابلهای CAT 5e و بعد از آن را به عنوان کابلهای تنها چهارجفتی تعریف کرده است.
کابلهای UTP دستهای بزرگتر را در سیستمهای تلفنی و کابلهای تلفن شامل میشوند، این کابلها 25 یا حتی 100 جفت سیم را در خود نگه میدارند.
انتخاب کابلکشی افقی
در دنیای واقعی پرسنل شبکه تنها UTPهای CAT 5e یا CAT 6 را نصب میکنند با این که CAT 6a نیز شروع به نشان دادن خود کرده است (با پذیرفته شدن 10GBaseT). نصب کابلهای درجه بالاتر به عنوان یک آیندهنگری برای زمانی که ممکن است به کابل پیشرفتهتری نیاز باشد انجام میشود. مواظب باشید بسیاری از نصب کنندههای شبکه از این حقیقت استفاده میکنند که یک CAT سطح پایینتر به خوبی روی اغلب شبکهها کار کرده و ترجیح میدهند از کابلهایی با درجه پایینتر استفاده کنند.
اتاق ارتباطات
اتاق ارتباطات یا به عبارتی اتاق سرور (Server Room) قلب یک استار ساده است. این اتاق که از نظر فنی فریم توزیع میانی یا IDF (Intermediate Distribution Frame) نامیده میشود. جایی است که همه رانهای افقی از تمام ناحیههای کاری به یکدیگر میرسند. تمرکز اینها در یک مکان باعث شده اتاق ارتباطات به صورت بالقوه به هم ریختهترین قسمت یک شبکه استار ساده باشد. حتی اگر کار سازماندهی کابلها را از همان زمان نصب به خوبی انجام دهید، شبکهها با گذشت زمان تغییر میکنند افراد کامپیوترها را جابهجا کرده، ناحیههای کاری جدید اضافه شده، توپولوژیهای شبکه اضافه یا بهبود پیدا میکنند و موارد دیگر. خیلی زود این به هم ریختگی کابلها میتوانند به یک کابوس تبدیل شوند.
خوشبختانه استانداردهای کابل کشی ساخت یافته TIA/EIA استفاده از اجزای ویژه در اتاق ارتباطات را تعریف کرده که کار سازماندهی را آسان میکنند. در حقیقت میتوان گفت انتخابها بیش از حد زیاد هستند. برای ساده نگه داشتن، سعی میکنیم به سراغ معمولترین چیدمان اتاق ارتباطات رفته و نگاهی سریع به انتخابهای پرکاربرد دیگر بیندازیم.
محفظه تجهیزات یا رَک
جز اصلی هر اتاق ارتباطی یک یا چند رَک (کابین تجهیزات) است. یک محفظه تجهیزات یک مکان ایمن و پایدار برای اجزای سختافزاری مختلف فراهم میآورد. تمام رَکها دارای پهنای 19 اینچی هستند اما از نظر ارتفاع دارای مدلهای تا3 فوتی هستند که به دیوار وصل میشوند و بعضی دیگر نیز روی زمین قرار میگیرند.
میتوانید تقریبا هر جز سختافزاری شبکه را درون یک رَک قرار دهید. تمام سازندگان سوییچهای قابل سوار کردن در رَک یا به اصطلاح رکمونت را میسازند که تنها با چند پیچ درون رَک جا میشوند. این سوییچها با انواع مختلفی از پورتها و قابلیتها موجود هستند. حتی سرورهای قابل سوار شدن در رَک وجود دارند که صفحه کلیدهای آنها از درون محفظه به بیرون سر میخورد. به علاوه منابع تغذیه اضطراری (UPS) قابل سوار شدن در رَک نیز وجود دارد که به تجهیزات شبکه شما برق رسانی میکنند.
تمام تجهیزات مخصوص رکمونتی از یک واحد اندازهگیری ساده با نام واحد (U) (Unit) استفاده میکنند. یک U برابر با 1.75 اینچ (4.445 سانتیمتر) است. وسیلهای که در یک فضای 1.75 اینچی جا شود به صورت 1U خوانده میشود؛ یک وسیله برای یک فضای 3.5 اینچی به صورت 2U و یک وسیله برای فضای 7 اینچی یک 4U خوانده میشوند. اغلب تجهیزات برای رَک 1U، 2U، یا 4U هستند.
وقتی برای یک سیستم رَک برنامهریزی میکنید، نکته اصلی تعیین نوع تجهیزات مخصوص رکمونتی است که میخواهید داشته باشید و سپس محفظه یا محفظههای لازم را تهیه میکنید. برای مثال اگر رَک شما تنها دارای پچ پنلها، سوییچها و روتر باشد میتوانید از یک رَک دوپستی (Two-post) استفاده کنید. قطعات کوچک بوده و به راحتی پشتیبانی میشوند.
در آخر، باید مطمئن شوید که اتاق ارتباطات را ایمن نگه میدارید. امنیت رَک برای حفظ تجهیزات با ارزش بسیار اهمیت دارد.
پچ پنلها و کابلها
پچ پنلها و کابلها در حالت ایده آل، وقتی از کابلکشی افقی استفاده میکنید هیچ وقت آن را جابهجا نخواهید کرد. همانطور که میدانید کابل کشی UTP افقی دارای هسته یکدست است که باعث شکننده شدن آن میشود. این کابلها میتوانند تغییر چیدمانهایی را تحمل کنند اما اگر یک سری کابل با هسته یکدست را به صورت مستقیم به سوییچها وصل کنید، هر بار که لازم باشد کابلی را به پورت متفاوتی روی سوییچ انتقال دهید یا خود سوییچ را جابهجا کنید، باید کابلها را با زور جابجا کنید. خیلی زود این کار باعث شکسته شدن هسته درون کابلها میشود.
خوشبختانه میتوانید به آسانی و با استفاده از یک پنل وصلهای (Patch Panel) این مشکل را حل کنید. این پنل یک جعبه با ردیفی از پورتهای مادگی در جلو و اتصالهای دائمی در عقب است که کابلهای افقی به آن وصل میشوند.
معمولترین نوع پچ پنل امروزی از یک نوع خاص کانکتور با نام بلاک 110 یا بعضی وقتها بلاک پانچی 110 (Punchdown Block) نامیده میشود. کابلهای UTP با استفاده از یک ابزار پانچ به بلاک 110 وصل میشوند.
بلاک پانچی دارای شیارهای کوچک فلزی برای سیمهای منفرد است. ابزار پانچ نیز دارای یک انتهای خاص است که سیم را به درون شیار فشار میدهد. فلز درون شیار نیز روکش را به مقدار کافی برش داده تا تماس ایجاد شود.
مطمئن شوید که سیمها را با توجه به استاندارد یکسانی (TIA/EIA 568A یا TIA/EIA 568B) روی هردو انتهای کابل قرار دادهاید. اگر این کار را انجام ندهید، ممکن است سیمهای ارسال و دریافت اشتباه شوند (که به عنوان TX/RX معکوس شناخته میشود) و یک کابل کراسآور ایجاد کنید.
قبلاً بلاک پانچ 66 که در بسیاری از نصبهای تلفن سنتی پیدا میشود روی بعضی از شبکه های کامپیوتری دیده میشود. بلاک 110 کراستاک (Crosstalk) کمتری داشته و بنابراین نصبهای شبکه پرسرعتتر از آن برای هردو سرویس تلفن و LAN استفاده میکنند. هنوز هم ممکن است بعضی از پچ پنلها بلاک 66 را در اتاقهای ارتباطات ببینید که از پنلهای وصله بلاک 110 جدا هستند.
پچ پنلها نه تنها مانع از جابهجا شدن کابلهای افقی شده بلکه اولین خط دفاع شما در سازماندهی کابلها نیز هستند. تمام پچ پنلها دارای فضایی در جلو برای برچسب بوده و این برچسبها بهترین دوست تکنسینهای شبکه هستند. کافی است یک برچسب روی پنل جلو زده تا هر کابل را مشخص کنید تا دیگر هیچ وقت احساس غربت نخواهید کرد. اگر بخواهید خیلی عالی کار کنید میتوانید از قرار داد نامگذاری TIA/EIA یعنی TIA/EIA 606 استفاده کنید اما تعداد زیادی از تکنسینهای شبکه کدهای داخلی خود استفاده میکنند.
پچ پنلها در انواع مختلف پیکربندیها، موجود هستند که شامل انواع پورتها و تعداد پورتها میباشد. میتوانید پورتهای UTP، STP یا فیبر نوری یا ترکیبی از چند نوع مختلف روی یک پنل داشته باشید. پنلها با 8، 12، 24، 48 یا حتی تعداد بیشتر پورت موجود هستند.
پچ پنلهای UTP همانند کابلهای UTP با درجههای CAT ارائه شدهاند که باید همیشه آن را چک کنید. بنابراین یک کابل خوب CAT 6 میتواند از فرکانس 250 مگاهرتزی استفاده کند و کراستاک و تداخل شبکهای کمتری دارد. یک پچ پنل با درجه بالاتر، از استانداردهای اولیه و پایینتر نیز پشتیبانی میکند و بنابراین میتوانید یک پنل CAT 6 یا حتی CAT 6a را با کابلهای CAT 5e به کار ببرید. اغلب شرکتهای سازنده درجه سطح CAT را روی پچ پنل نشان میدهند.
وقتی پنل را وصل کردید، باید پورتها را به کابلهای وصلهای (Patch Cable or Patch Cord) وصل کنید. پچ کوردها، کابلهای UTP کوتاه و صافی هستند (معمولا 2 تا 5 فوت). کابلهای وصلهای یا پچ کوردها از کابل یکدست استفاده نمیکنند و بنابراین میتوانند جابهجایی بیشتری را اداره کنند. حتی با این که میتوانید پچ کوردها را خود ایجاد کنید، اغلب از کابلهای آماده استفاده میشود. خرید پچ کوردها به شما اجازه داده تا از کابلهایی با رنگهای مختلف استفاده کرده تا سازماندهی آسانتر شود (زرد برای حسابداری، آبی برای فروش و هر چیدمانی که مناسب کار شما است). اغلب پچ کوردها از پیش آماده دارای کانکتورهای تقویت شدهای هستند که برای اداره چند بار قرار دادن و برداشتن طراحی شدهاند.
لازم نیست یک اتاق ارتباطات مخصوص محیط کامپیوتری باشد. میتوانید از کابینتهایی مخصوص با محفظههای تجهیزات درونی آنها استفاده کنید که روی زمین یا دیوار قرار دارند یا میتوانید از یک اتاق انبار استفاده کنید به شرطی که بتوانید تجهیزات را از دیگر موارد ذخیره شده در آن مکان حفاظت کنید. خوشبختانه به دلیل نیاز زیاد به اتاقهای ارتباطات بسیاری از دفاتر دارای اتاقهای ارتباطات آماده هستند که در دفاتر کوچکتر بسیاری از آنها همانند یک کمد کوچک هستند.
ناحیه کاری
از نقطه نظر یک کابل، ناحیه کاری چیزی بیش از یک پریز روی دیوار نیست که به عنوان نقطه انتهایی برای کابلهای افقی شبکه عمل میکند؛ یک نقطه راحت برای وصل کردن کامپیوتر یا تلفن. (در عمل عبارت ناحیه کاری شامل دفت یا پارتیشنها نیز میشود.) خود پریز روی دیوار است که شامل یک یا دو جک مادگی که کابل به آن وارد میشود، یک براکت برای سوار شدن و یک صفحه رویی میباشد. کامپیوتر را با یک پچ کورد به پریز وصل میکنید.
جکهای مادگی RJ-45 در این پریزهای دیوار نیز دارای درجههای CAT هستند. باید جکهای درجه CAT مناسبی برای پریزهای دیوار بگیرید که با درجه کابلهای شبکه شما منطبق هستند. در حقیقت، بسیاری از شرکتهای سازنده کانکتور از کانکتورهای یکسانی در پریزها با پچ پنل استفاده میکنند. این پریزهای ماژولی نصب را به مراتب آسانتر میکنند. مطمئن شوید که روی پریز برچسب زده تا وظیفه هر کانکتور را نشان دهید. یک پریز خوب دارای برچسبهایی است که مکان آن در پچ پنل را نیز مشخص کند. مستندسازی صحیح پریزها باعث صرفهجویی زیادی در کارهای بعدی شما میشود.
آخرین مرحله، وصل کردن کامپیوتر به پریز است. در اینجا نیز اغلب از یک پچ کورد استفاده میشود. شبکههای 10/100/100BaseT دارای یک محدودیت 100 متری بین هاب یا سوییچ و یک گره هستند. با این حال مشخصات TIA/EIA 568 اجازه کابلهای UTP با 90 متر طول را میدهد. این 10 متر گم شده کجاست؟ نکته: پچ کوردها فاصله اضافی بیشتری بین سوییچ کامپیوتر اضافه کرده و بنابراین TIA/EIA طول کابلهای افقی را کاهش داده است.
ناحیه کاری میتواند سادهترین بخش یک سیستم کابل کشی ساخت یافته باشد اما در عین حال منبع اغلب مشکلات شبکه نیز میباشد. وقتی یک کاربر نتواند به شبکه دسترسی پیدا کند و به یک کابل خراب مشکوک هستید، اولین جایی که باید چک شود، ناحیه کاری است.
ساختار فراتر از استار
تا اینجا موضعیت و مشخصات کابل را در یک کابلکشی ساخت یافته روی یک طبقه ساختمان و با توپولوژی استار دیدید. اکنون مفهوم را به کل ساختمان بسط داده و عبارتهایی را یاد میگیریم که توسط تکنسینها استفاده میشوند.
کابل کشی ساخت یافته به بیش از یک ساختمان نیز قابل اعمال بوده و حتی روشهایی برای وصل کردن چند ساختمان به یکدیگر نیز وجود دارد.
به ندرت میتوانید یک ساختمان امروزی را پیدا کنید که هم به اینترنت و هم به تلفن وصل نباشد. در بسیاری موارد، این یک اتصال منفرد است اما برای اکنون آنها را به عنوان اتصالهایی جداگانه در نظر میگیریم.
یک شبکه در اندازه ساختمان شامل یک ستون فقرات (BackBone) سرعت بالا است که به صورت عمودی روی ساختمان قرار داده شده و سوییچهایی چند سرعته را روی هر طبقه را به یکدیگر وصل میکند و به هر کامپیوتر روی طبقه سرویس میدهد. یک ستون فقرات کابل تلفن که اجازه توزیع تماسهای تلفنی به هر تلفن را در کنار کابلکشی شبکه میدهد.
با این که نصبهای تلفن متغیر هستند، اغلب شرکتهایی که خواهید دید از یک یا تعداد بیشتری کابل UTP با 25 جفت استفاده میکنند که به بلاک 66 در اتاق ارتباطات هر طبقه وصل میشود.
دیمارک
اتصالهای خارج از مجموعه – چه تلفنی و چه شبکه – در مکانی به یک ساختمان وارد میشوند که یک دیمارک (Demarc) نام دارد که مخفف Demarcation Point نقطه مرزی است. عبارت دیمارک نشان دادن مکان فیزیکی اتصال و علامت گذاری خط تقسیم کننده مسئولیت عملکرد شبکه است. شما وظیفه عملکرد داخلی را دارید؛ شخص یا شرکتی نیز سرویسی را به شما میدهد که باید از اتصال و عملکرد آن در خارج دیمارک پشتیبانی کند.
در واقع دیمارک محلی است که سرویس دهنده سرویس را هرچه که باشد چه شبکه و چه تلفن ، در آن جا به شما تحویل می دهد و از آنجا وظیفه شماست که سرویس را به داخل ساختمان و مجموعه خود هدایت کنید. مسئولیت پشتیبانی سرویس تا دیمارک بر عهده سرویس دهنده است و در داخل مجموعه این وظیفه بر عهده تکنسینی است که برای شما کار میکند.
در یک خانه، مودم DSL یا کابلی فراهم آمده توسط ISP شما یک واحد اینترفیس شبکه (Network Interface Unit) یا NIU است که به عنوان یک دیمارک بین شبکه خانگی و ISP شما عمل کرده و اغلب خانهها دارای یک جعبه اینترفیس شبکه هستند که اتصال برای تلفن را فراهم میآورد.
عبارتهای استفاده شده برای توصیف دستگاههایی که اغلب نقطه جداسازی را در یک خانه یا محل کار مشخص میکنند در حال فراموش شدن هستند. شرکتهای سازنده و تکنسینها آنها را واحدهای اینترفیس شبکه، جعبههای اینترفیس شبکه (Network Interface Box) یا دستگاههای اینترفیس شبکه (Network Interface Device) مینامند. (بعضی تکنسینها آنها را دیمارک مینامند.) با استفاده از نام یا مخفف – NIU، NIB یا NID – تکنسینها به چیز یکسانی اشاره میکنند یعنی جعبهای که نقطهای را مشخص میکند که مسئولیت شما شروع میشود.
در یک محیط اداری، دیمارک معمولا پیچیدهتر بوده زیرا یک ساختمان اداری معمولاً باید تعداد به مراتب بیشتری تلفن و کامپیوتر را اداره کند.
بهترین روش برای فکر کردن درباره یک دیمارک، استفاده از وضعیت مسئولیت است. اگر چیزی درون دیمارک دچار مشکل شود، این مشکل شما است؛ اما اگر در بیرون آن مشکلی ظاهر شود، مشکل شرکت تلفن و یا ISP خواهد بود.
یک چالش برای شرکتهایی که سرویسهای تلفن فراهم میآورند، عیبیابی خطاهای درون سیستم است. اغلب NIUهای امروزی این توانایی را دارند که به ISP یا شرکت مخابراتی اجازه دهند تا مشخص کند آیا مشتری از NIU جدا شده است یا خیر. این NIUهای ویژه (و بسیار معمول) با نام جکهای هوشمند (Smart Jacks) شناخته میشوند. جکهای هوشمند دارای قابلیت بسیار مفید آماده کردن یک لوپبک (Loopback) راه دور هستند – که وقتی شما در یک انتهای اتصال هستید و اتصال دیگر در فاصله دوری قرار دارد برای آزمایشهای لوپبک بسیار مهم میشود.
اتصالهای درون دیمارک
بعد از دیمارک، کابلهای شبکه و تلفن به نوعی در یک جعبه برای مشتری وصل شده که به عنوان ابزار توزیع اصلی ساختمان عمل میکند. این جعبه یک CPE (Customer Premises Equipment) نامیده میشود. هر کابلی که از NIU به هر CPE توسط مشتری میرسد یک بسط دیمارک (Demarc Extension) نام دارد. برای تلفنها این کابلها ممکن است به CPE خاصی با نام یک مولتیپلکسر (Multiplexer) و در شبکههای LAN تقریبا همیشه به یک سوییچ قدرتمند وصل میشوند. این سوییچ معمولا به یک پچ پنل وصل شده است. این پنل نیز به همه اتاقهای ارتباطات درون ساختمان وصل است. این پچ پنل اصلی یک اتصال مقابل عمودی (Vertical Cross Connect) نام دارد.
-سیستم تلفن نیز از اتصالهای متقابل عمودی استفاده میکند. شکل زیر یک اتصال متقابل عمودی برای یک سیستم تلفن را نشان میدهد. دقت کنید که تعداد زیاد کابلها UTP با 25 جفت از این جعبه خارج شده است. هر کابل 25 جفتی یک اتاق ارتباطات یکی از طبقات ساختمان وصل است.
ترکیب دیمارک، اتصالهای متقابل تلفن، و اتصالهای متقابل LAN به مکانی درون ساختمان نیاز دارند تا در آن زندگی کنند. اتاقی که همه این تجهیزات را درون خود نگه میدارد یک فریم توزیع اصلی (Main Distribution Frame) یا MDF نام دارد تا آن را با اتاقهای IDF (یعنی اتاقهای ارتباطات) اشتباه نگیرید.
این که هر ساختمان باید دارای یک دیمارک، یک MDF و چند IDF باشد تنها یک ایدهآل است. هر کابل کشی ساخت یافتهای منحصر به فرد بوده و باید با قیدهای فیزیکی ساختمان مورد نظر منطبق باشد. یک ساختمان ممکن است به چند مشتری خدمات بدهد و بنابراین NIU برای سرویس دادن به هر مشتری نیاز داشته باشد. یک ساختمان کوچکتر شاید یک دیمارک، MDF و IDF را در یک اتاق ترکیب کند. بنابراین باید همیشه ساختمان واقعی و نیازهای مشتریان را در نظر گرفت زیرا تعیین کننده طراحی یک سیستم کابلکشی ساخت یافته هستند.
جهت اجرای پروژههای کابل کشی ساخت یافته با مشاوران متخصص ما در ارتباط باشید.
4 دیدگاه
ممنون خیلی خوب بود
خیلی فیلمها در اینترنت هست که یک رک یا دیتاسنتری که کابل کشی ان به اصطلاح ماکارونی هست. رو خیلی مرتب و منظم کابل کشی میکنند.
میخواستم بدونم اون موضوع تو همین حیطه قرار میگیره . و اینکه ایا اموزش یا دوره ای هست که بتونم درش شرکت کنم ؟
خیلی متشکرم اگر راهنمایی بفرمایید
سلام دوست عزیز
بله ، این نوع کابل کشیهای شبکه بیشتر در مراکز بزرگ که تعداد نودها و ارتباطات زیادی دارند انجام میشود. و جدا از اینکه ساخت یافته هستند یا خیر، وابسته به ابزارهای خاص برای مرتب سازی و نظمدهی به کابلها هستند و بعضاً بسیاری از این ابزارها در بازار ایران موجود نیستند.
و در رابطه با آموزش زیرساخت شبکه باید بگم که عملاً هیچ دوره حرفه ای خصوصی به صورت آموزشگاهی و یا حتی دورههای تئوری دانشگاهی وجود ندارد. اگر هم باشد در واقع آن چیزی که شما در عکسها و تصاویر اینترنتی مشاهده میکنید نخواهد بود. و شاید فقط همان تکنیکها و موضوعات اولیه و سطح پایین آموزش داده شود.
سلام
در استاندارد TIA به ازای هرنفر چند نود در نظر گرفته می شود و آیا فاصله ی نود ها بایکدیگر استانداردی دارد؟